من از کرکس عذر می خواهم

آوردن اسمش هم در شان ما نیست. باید از نام دیگری برایش استفاده کرد. برایش کرکس را بیشتر از شاهین می پسندم و از همین جا از پیشگاه متعالی کرکس(از آنجایی که توهین بزرگی است به کرکس که نام او را برای آن فرد گزیدم) عذر خواهم.

یک امام معروف می شود به سجاد. دیگری به صادق. یکی دیگر هم می شود عالم آل محمد. نام ها راهگشایند برای ما. زمانی اسلام با دعا و سجده زنده می ماند. زمانی دیگر کذب ها آنچنان یافتن راه را سخت می نمایند که تنها صادق می تواند راهنما باشد. گاهی هم مأمون آنچنان اسلام را درگیر فلسفه یونانی و کتب ترجمه ای می کند که عالم آل محمدی باید، تا اسلام از گزندها حفظ گردد. حال باید نشست و اندیشید که چرا علی بن محمد را "هادی" نامیده اند. او مردم را به چه راهی هدایت می کند که باید از صحنه اندیشه ها حذف گردد. فردی که در طول 44 سال از زندگانی 20 سالش را در عسکر و زیر چشمان خونین و از حدقه بیرون آمده "متوکل"، "مستعین" و "معتز" سپری کرد و شیعه از آن زمان بود که نعمت برخورداری از امامش را کم کم بدرود گفت و به نمایندگان و نوّاب دل خوش نمود. متوکل را می شناسی؟ همان حرام زاده ای که دستور داد حرم سیدالشهدا را تخریب کنند و شخم زنند و زراعت کنند تا اثری از حسین باقی نماند. دریغ که کور بود و از کور انتظار خواندن "والله متم نوره و لو کره الکافرون" بیهوده است. می دانی تهمت حرام زاده زدن به یک فرد چند تازیانه است؟ اما من هیچ تهمتی را به او روا نداشتم، چرا که صادق(ع) می فرماید که "دشمن ِ ما اهلبیت نیستند، مگر حرامزادگان".

باید اندیشید که چرا "هادی" را دشمن نظاره رفته است. آیا ما هم در این بین حرکتی از خود نمایان کرده ایم که دشمن جرأت چنان جسارتی را به خود می دهد. آنگاه که برای واژه ای  همچون "خَز" معادلی چون "جواد" و برای فردی "اُمّل" معادلی به نام "کلثوم" را لق لقه زبان ها کردیم و آنگاه که کمپینی به نام "نقی" در facebook شروع به کار کرد و ما تنها به گوشه ای خزیدیم و به نظاره نشستیم، باید منتظر همچون روزی هم می بودیم. امروز زمان آن گذشته که تنها به قتل مرتد اکتفا کنیم. باید از حداقل ها فراتر رفت. باید دید دشمن کجا را نظاره رفته است و از همان منظر در اتمام نور سهمی داشته باشیم. چرا که سنت پیشوایان ما اینگونه بوده است. روزی باید به پشت در محکم چسبید و میخ را با آغوش باز پذیرفت. روزی باید مدینه را رها کرد و به دیار کوفه رهسپار شد. روزی باید سر داد. روزی باید سجاد بود. روز دیگر باقر. روزی هم صادق. روزی هم عالم آل محمد.

امروز هم زمان پراکندن نور "هادی" است. باید "جامعه کبیره" را کشف کرد. باید از این راز پرده برداشت که چرا او را "هادی" نام نهادند. آنگاه این نام شاخک ها را حساس تر می کند که آنکه مردم منتظر ظهورش هستند را "مهدی" نام نهاده اند.