جا به جایی
جمعه, ۲۷ بهمن ۱۳۹۱، ۰۴:۰۳ ب.ظ
مادر، مادر است...
فرقی نمی کند که پهلوی مادر شکسته باشد یا فرزند...
این درد همیشه با مادر هست، حتی اگر پهلوی پسر زخمی باشد...
نوبتی هم باشد، این بار نوبت پسر بود...
این بار مادر در کنار تابوت نشسته است...
و فرزند در تابوت...
این بار مادر باید زینب باشد...
حرف اضافی: همواره در نظر داشته باشید که من زنده ام و حاضرم و در تمام صحنه های نبرد رهایی بخش شیعه تا انتهای تاریخ حاضرم و ناظر بر حرکاتتان... "شهید سید علی اکبر شجاعیان"